In het Wiel van het Ventiel
Heel juist weet ik het niet meer maar ik vermoed dat het door het kijken naar Restaurant Misverstand was dat ik in aanraking kwam met Het Ventiel. Ze focussen zich vooral op het maat vinden van initiatieven voor mensen die jongdementie hebben.
Ze organiseren ook jaarlijks een fietsevenement "In het Wiel van het Ventiel". Tijdens dit evenement worden verschillende fietstochten georganiseerd, treden er groepen op, ... Dit allemaal om (jong)dementie onder de aandacht te brengen.
Wie me kent, weet ondertussen al hoe nauw de problematiek rond dementie me aan het hart ligt..
Enkele maanden geleden kocht ik de prachtige wieleroutfit maar het doel was uiteraard om deel te nemen aan het wielerevenement.
Even dacht ik dat mijn schouderoperatie nog roet in het eten zou gooien maar ik kon gelukkig al vrij snel binnen op de rollen rijden en kon ook al voorzichtig enkele ritten buiten doen.
Uit de verschillende afstanden koos ik "uiteraard" de langste afstand, nl. 128 km. Deze had dan ook nog eens 1061 hoogtemeters...
Zaterdagochtend stond ik al om 4:30 uur op om me klaar te maken en rond 5:00 uur te vertrekken naar... Kortrijk. Ik nam mijn "oude" koersfiets mee omdat ik bang ben om mijn randonneursfiets op mijn fietsenrek te zetten ;-)
Probleemloos parkeerde ik me omstreeks 6.00 uur op Parking 4 van Howest. Ik maakte me klaar en zocht dan mijn weg naar de Nelson Mandelasite.
Toen ik om 6.15 uur aan de inschrijvingen verscheen, verschoten ze nogal. Iemand moest de eerste zijn maar dat deze ook uit het verre Zaventem kwam?!
Er werd een foto van mij genomen en op hun Facebookpagina gezet.
Om 6:25 uur vertrok ik, hierbij de pijlen volgend maar had voor de zekerheid ook het parkoers op mijn gps gezet (wat later nog van pas zou komen...).
Ik reed op een rustige manier Kortrijk uit en genoot van de rust die er nog heerste.
Mijn eerste foto nam ik na zo'n 10 km en was de Windmolen Ter Klare in Sint-Denijs. Deze molen werd in oktober 1918 nog opgeblazen door terugtrekkende Duitse troepen.
Iets verder kon ik opnieuw een foto nemen van iets wat me intrigeerde. Ik zag o.a. een grenspaaltje maar ook een element met daarop "Trimaarzate" en "Lijn 85". Wat was dit voor iets?
Thuisgekomen vond ik dat lijn 85 de spoorlijn was die Leupegem (bij Oudenaarde) verbond met Herseaux (bij Moeskroen). Enkele jaren geleden werd dan tussen Spiere en Avelgem een fietspad aangelegd met de naam "Trimaarzate".
Maar wat zijn nu Trimards (zij die vervoerd werden via deze spoorlijn)? Wel, Trimards (ook wel fransmans genoemd) waren Vlaamse seizoenarbeiders die in de tweede helft van de 19e eeuw tot in de tweede helft van de 20e eeuw jaarlijks naar Frankrijk trokken om er te werken. Ze werkten er op de bietenvelden voor het zetten of rooien van bieten, waren actief in de suikerfabrieken, in de vlasnijverheid of in de cichorei-asten.
Dit is weer zoiets waar je "en-stoemelings" op valt en dat je interesse wekt.
Na iets meer dan 20 km stak ik bij Helkijn de Bovenschelde over wat een prachtig beeld opleverde.
Iets verder was ik in Pottes en zat dus in Henegouwen.
Pas na 30 km reed de eerste fietser me voorbij. Het zou nog even duren vooraleer de volgende me passeerde daar niet al te veel mensen de langste afstand reden (en het eerste gedeelte stond volledig los van de andere parkoersen).
Na zo'n 44 km zag ik de Molen van Thimougies. Blijkbaar is ook deze molen op het einde van WOI verwoest geweest.
Twee kilometer verder, aan de Eglise Saint-Pierre in Béclers was de eerste bevoorrading. Een zeer vriendelijk koppel vertelde dat ik de derde fietser was. Aan deze bevoorrading heb ik uiteindelijk nog het meeste tijd doorgebracht doordat ik met de twee andere fietsers ook wat praatte over mijn fietsproject.
Tot dan was het "rustig" fietsen met af en toe wat glooiingen maar vanaf Frasnes-lez-Anvaing begon de leute. Op korte tijd volgde drie beklimmingen.
De eerste die we voor de wielen geschoven kregen, was La Croisette. Bij bompa gaat het klimmen blijkbaar niet meer zo vlot als vroeger ;-)
Ik bevond me nu in het Pays des Collines (Land van de Heuvels). Dit natuurpark beslaat maar liefst 23.327 ha en omvat volledig de gemeenten Vloesberg, Elzele, Frasnes-lez-Anvaing en Mont-de-l'Enclus.
Bovengekomen op de tweede beklimming, de rue Grandrieu, vond na 73 km bij Maison Jeanny de tweede bevoorrading plaats. Hier was het redelijk druk omdat de andere routes hier ook passeerden.
Ik bleef er niet al te lang zitten want wou voor de grote massa terug weg zijn... Dit bleek een goede keuze want hoe ik sommigen weer risico's zag nemen...
De derde en laatste klim, Camp et Haie, kwam na 80 km.
Iets later merkte ik in Ellezelles (Elzele) een vreemde figuur op. Blijkbaar is dit "De Heks". Deze heks staat op de heuvel waar waar elk jaar tijdens het laatste weekend van juni de Sabbat plaatsvindt. In Ellezelles houdt alles de herinnering levendig aan Quintine dele Clisserie, die samen met 4 andere vrouwen tot de brandstapel werd veroordeeld op 26 oktober 1610. Om dit legendarische erfgoed te behouden voerde kunstenaar en folkloreliefhebber Jacques Vandewattyne in 1972 de eerste Heksensabbat in en versierde een pad met fantasiesculpturen.
Voor aanvang van de rit had ik het gpx-bestand van de rit op mijn gps gezet en dit bleek nu mijn redding. In de rue Déflière te Croix-ou-Pile moesten we rechtdoor maar een politiewagen blokkeerde de weg en stuurde ons naar de rue Chapelle Planchon. Je kunt dan "logisch" redeneren en proberen via een "vierkant" de weg terug te vinden maar wanneer dit is een totaal onbekende streek is... Nadien vernomen dat enkele "locals" toch moeten zoeken hebben...
Het was nu fietsen langs de provinciegrenzen van West-Vlaanderen en Hengouwen tot we na 102 km in Escanaffles onze derde en laatste bevoorrading hadden. Mijn maag begon ondertussen op te spelen van de gelletjes en sportdrank zodat ik ook hier niet al te lang bleef...
Ik stak opnieuw de Bovenschelde over en reed rustig verder richting Kortrijk.
Een modern gebouw trok mijn aandacht en al fietsend besefte ik dat ik hier al geweest was; de hoofdzetel van Barco.
Na 128 km en 1171 hoogtemeters kwam ik na 5:36 uur opnieuw aan het Nelson Mandelaplein. Ik kon leven met mijn gemiddelde snelheid van 23 km/u :-)
Omdat ik gekleed was in de wieleruitrusting van In het Wiel van het Ventiel, kreeg ik nog een drinkbus. Bedankt!
Het was nu tijd voor gratis friet en ik kocht ook nog twee cola's en een koffie om het verloren vocht verder aan te vullen.
Op de site was het ondertussen een gezellige drukte. DJ's waren muzieknummers op verzoek aan het spelen en later zouden er ook nog optredens zijn.
Ik besloot echter om huiswaarts te keren echter niet na eerst de organisatoren bedankt te hebben. Zeer tof initiatief, leuke rit met prima bewegwijzering en vriendelijke mensen op de evenementensite. Ik heb echt genoten van deze dag!